Віта — гэта дзяўчынка, якая заўсёды ідзе. Увесь час наперад.
І пакуль ідзе, малюе яна крэскі. Белыя, доўгія, а часам кароткія. Адны танюткія, а іншыя тоўстыя, каб машыны разумелі куды ехаць: сюды ці туды.
Атрымліваецца прыгожа, мяркуе Віта і працягвае няспешна маляваць крэску за крэскай. Аднойчы, калі яна малявала, хтосьці зваліўся акурат у ейнае вядро з фарбай…