У ката Мірона чорная карона

Ухапілі кнігу за ілюстрацыі, вельмі спадабалася іх чорна-белая лаканічнасць.

Кап-кап, вжык-вжык, пам-пампам.

Рытмічнасць радкоў, адлюстроўваючыся ад малюнкаў, просіцца далей - у гукі, ці што, у дэклараванне на хаду, у крокі, ва ўзмахі рук, у танец.

Спалучэнне зачапіла і трымае, прыдумляецца ў нешта новае.  Чаго і вам жадаем!

Кот Том

Свой дом

Шукаў кот Том,

А дом быў

За хвостом,

А хвост быў

За кустом,

А куст быў

Пад мастом,

А мост быў

Над шастом,

А шост быў

Над клястом,

А клёст быў

Над гняздом.

І кожны меў свій дом.

Даўно ўжо

Кошка Тома

Чакала Тома

Дома.